شب زنده ‎داران اثر نقاش بزرگ آمریکایی، ادوارد هاپر

در نگاه نخست به این اثر، این احساس به شما دست می‎دهد که گویی فقط این چهار نفر در شهر حضور دارند؛ چهار نفرساکت و مغلوب تنهایی که به تنها روشنایی شهر پناه برده‎اند. هاپر درباره‎ی این اثرش میگوید که این صحنه را از یک رستوران در محل زندگی‎اش وام گرفته است و تنها کاری که در این نقاشی کرده این بوده که رستوران را کمی بزرگ‎تر ترسیم کند و انگار ناخودآگاه تنهایی یک شهر بزرگ را کشیده است.
ویترین‎ها خالی‎ست‎, انتهای خیابان تاریک است و خبری از باقی ساکنین شهر نیست. نورآبی روشن از پنجره به بیرون پاشیده است و سایه‎ای را روی پیاده‎رو انداخته است. به دست‎های زوجی که پشت پیشخوان نشسته‎اند نگاه کنید؛ به‎نظر می‎رسد که این زوج از گرفتن دست همدیگر امتناع کرده‎اند و مکالمه‎ی احتمالی آن‎ها با مرد مقابل‎شان کوتاه و ناتمام مانده است. هیچ کدام از آدم‎های این اثر ارتباط چشمی‎ای برقرار نمی‎کنند