نقد فیلم Mickey 17

در نگاه اول، «میکی ۱۷»، داستان بر محور شخصیتی می‌چرخد به نام میکی (با بازی رابرت پتینسون)، مردی گمنام و گریزان از زمین که برای فرار از چنگال یک نزول‌خور، خود را داوطلب مأموریتی فضایی می‌کند؛ جایی که عنوان «قابل‌جایگزین» را می‌پذیرد — تنش را به دانش می‌سپارد، بارها و بارها جان می‌دهد تا حقیقتی علمی کشف شود، و هر بار دوباره چاپ می‌شود؛ چون نسخه‌ای زیستی، باززاده از مرگ.

اما هنگامی‌ که میکی درمی‌یابد نسخه‌ای دیگر از خود نیز چاپ شده، نسخه‌ای که در ظاهر و باطن، زمینی تا آسمان با او تفاوت دارد، ماجرا پیچیده‌تر از پیش می‌شود.

تماشای یک فیلم علمی-تخیلی نسبتا اصیل، امری نادر است؛ در میان درصد کثیری از فیلم‌های آخرالزمانی که یک شوخی بی‌مزه بیشتر نبودند این یکی خوب تلاش میکند و راستش را بخواهید در دقایق اول نوید یک فیلم تماشایی را میدهد. کارگردانی بونگ جون هو  پشت دوربین، همچون همیشه، با صلابت و اعتمادبه‌نفس همراه است؛ صحنه‌هایی نفس‌گیر و لحظاتی پرکشش از شخصیت‌پردازی را با مهارتی ستودنی می‌آفریند.

هو می‌داند که در داستانی چون این، باید قلب روایت را در شخصیت یافت. جایی که قهرمان داستان، بار مرگ‌های پیاپی را بر دوش می‌کشد — و هر مرگ، زخمی تازه بر جان و ذهنش می‌نشاند؛ هیچ‌گاه آسان‌تر نمی‌شود، و هیچ‌گاه بی‌اثر نمی‌گذرد.

خوشبختانه، این فیلم‌ساز، بازیگری را برگزیده که نه تنها توانِ نقش‌آفرینی در قالب میکی را دارد، بلکه می‌تواند نسخه‌ای کاملاً متضاد از او — میکی ۱۸ — را نیز جان ببخشد.

رابرت پتینسون در سال‌های اخیر چهره‌ای انعطاف‌پذیر و چندبعدی از خود نشان داده است از «بتمن» و «فانوس دریایی»، تا «پسر و مرغ ماهی‌خوار»، «تنت» و «شاه» هر بار، چهره‌ای تازه از هنرش را نمایان کرده. اما در «میکی ۱۷»، او به شکلی قابل قبول، دو نقش را ایفا می‌کند که هر یک با دیگری تضادی بنیادین دارند: میکی ۱۷، مردی ساده‌دل، بامزه و دل‌نشین، که تماشایش لذت‌بخش است؛ در برابر میکی ۱۸، تیره‌رو، خشن، عبوس و بی‌رحم، با اعتمادبه‌نفسی ترسناک. همجون یک خوذشید تندخو که از پس ماهی مهربان برآمده است.

 صحنه‌های مشترک این دو شخصیت، بی‌نقص و روان ساخته شده‌اند، بازی پتینسون در هر دو نقش، نسبتا قدرتمند و باورپذیر است که هیچ‌گاه حقه‌ی سینما را به یاد تماشاگر نمی‌آورد.

گویی پتینسون تازه از خواب برخاسته، و دوران درخشان بازیگری‌اش، تازه در حال آغاز است. تماشای راهی که پیش خواهد گرفت، بی‌تردید هیجان‌انگیز خواهد بود.