در مورد کتاب گور‌به‌گور از ویلیام فاکنر

اَنسی، پدر خانواده، نماد نوعی محافظه‌کاری خشک، بی‌مسئولیتی و خودمحوری است که در تضاد با سختی‌ها و ازخودگذشتگی‌های دیگر اعضای خانواده قرار می‌گیرد. او به‌عنوان شخصیتی منفور یا حداقل غیرقابل‌احترام، یکی از چهره‌های ماندگار در ادبیات آمریکایی به شمار می‌آید. او پدری‌ست که بر فرزندانش تسلط دارد، اما به ندرت تصمیماتش در جهت منافع واقعی آن‌ها یا حتی همسرش، ادی‌ست. پس از مرگ همسرش، انسی مصمم است وصیت او را عملی کند، اما این تصمیم بیشتر به دلایل ظاهری و برای حفظ آبرو‌ست تا احترام واقعی به اَدی. یکی از انگیزه‌های او برای انجام این سفر این است که بتواند در آنجا یک دندان مصنوعی جدید تهیه کند، که این موضوع او را فردی خودخواه نشان می‌دهد. او رهبری سفر خانواده را به جفرسون بر عهده دارد، اما توانایی و شایستگی لازم برای مدیریت این سفر دشوار را ندارد، اغلب بار مشکلات را به دوش فرزندانش می‌اندازد و خودش کمترین تلاش را می‌کند. این شخصیت گاهی آنقدر از “پدر” بودن فاصله دارد که چاره‌ای جز نفرت برای مخاطب باقی نمی‌گذارد. فروختن اسب جوئل، دست‌ بردن به پس‌انداز ناچیز کَش و بی‌توجهی به وضعیت پای آسیب‌دیده‌ی او در نهایت بی‌رحمی‌ برای یک پدر است. انسی اغلب به خاطر دیدگاه‌ها و تصمیمات غیرمنطقی‌اش، دستمایه‌ی طنز تلخ فاکنر است؛ بهانه می‌آورد که کار فیزیکی باعث بیماری‌اش می‌شود، به همین دلیل از انجام هر کار سختی خودداری می‌کند و درحالی که فرزندانش هر کدام به نوعی در این مسیر چیزی را از دست می‌دهند؛ اَنسی در پایان داستان، پس از دفن ادی در جفرسون، به سرعت با زنی ازدواج می‌کند، که این رفتار او نیز به خودمحوری او مهر تأیید می‌زند.

“آدم اگر به چیزی تعهد بدهد، حتی اگر برای خودش فایده‌ای نداشته باشد، باید به آن پایبند باشد. مگر نه؟”

کَش، پسر بزرگ خانواده، فردی بسیار مسئولیت‌پذیر، عمل‌گرا و منطقی‌ست؛ کمتر حرف می‌زند و بیشتر در کارها و رفتارهایش معنا و هدف را نشان می‌دهد. نخستین تصویری که از کَش ارائه می‌شود در حالی‌ست‌ که او با ظرافت و وسواس، مشغول ساخت تابوت مادر است و صدای سایش اره بر چوب در تمام روستا به گوش می‌رسد. در مقابل بی‌مسئولیتی پدر و سرکشی‌های جوئل، کش ستون خانواده است. به‌شدت به وصیت مادر وفادار است و بار سنگین بسیاری از مسئولیت‌ها را به دوش می‌کشد؛ به‌ویژه در سفر طاقت‌فرسای خانواده به جفرسون. در طول سفر به دلیل سقوط از درشکه، پایش آسیب جدی می‌بیند، اما او درد را تحمل می‌کند و آرام و بی‌هیاهو باقی می‌ماند‌. کش باندرن نمادی از تلاش بی‌وقفه و وظیفه‌شناسی است. او نماینده‌ی جنبه‌هایی از انسانیت است که در میان آشفتگی‌ها و تناقضات خانواده‌ی باندرن، هنوز حفظ شده‌اند.

“زمین اهمیتی نمی‌دهد که ما چه هستیم یا چه می‌خواهیم؛ فقط همین است که هست و ما در آن دفن خواهیم شد.”

دارل، دومین فرزند خانواده، درونگرا، حساس و متفکر است. دارل یکی از اصلی‌ترین راویان داستان است و بخش قابل توجهی از روایت از دیدگاه او ارائه می‌شود. این روایت اغلب شاعرانه، پراکنده، و پر از تأملات فلسفی‌ست. او جهان را با دیدی متفاوت و عمیق‌تر از دیگران می‌بیند، از وضعیت و کشمکش‌های درونی اعضای خانواده و اسرار آنها (مانند حرام‌زاده بودن جوئل و باردار بودن خواهرش) آگاه است و از همین رو تنش‌های زیادی را ایجاد می‌کند که سبب می‌شود اهالی و به‌خصوص پدرش او را دیوانه بخوانند. دارل بیشترین درک را از پوچی و بیهودگی سفر به جفرسون دارد؛ در یکی از دراماتیک‌ترین لحظات داستان، دارل برای پایان دادن به سفر و رنج خانواده، انباری را که تابوت ادی در آن قرار دارد، به آتش می‌کشد. این اقدام به‌عنوان نمادی از نابودی یا اعتراض به بی‌معنایی زندگی درنظر گرفته می‌شود. حساسیت و بینش او در نهایت باعث نابودی او می‌شود؛ خانواده‌اش او را به‌عنوان “دیوانه” به یک آسایشگاه روانی می‌فرستند. این سرنوشت نه تنها او را از خانواده جدا می‌کند، بلکه نمادی از گسست نهایی او از جهانی‌ست که او را نفهمیده است. او قربانی این واقعیت می‌شود که بیش از حد می‌بیند و می‌فهمد.

“چیزی در این سفر وجود دارد که مثل آن رودخانه است؛ همگی‌مان داریم توی این جریان فرو می‌رویم و حتی نمی‌دانیم چرا.”

جوئل، فرزند حرام‌زاده و محبوب ادی، تندخو، سرسخت و مستقل است و در زیر ظاهر خشن و گاه بی‌رحم او، عشقی عمیق و وفاداری شدید نسبت به مادرش وجود دارد. این احساسات در اقدامات فداکارانه‌ی او برای محافظت از تابوت مادرش نمایان می‌شود. با سایر اعضای خانواده تفاوت‌های بارزی دارد؛ او کم‌حرف است و بیشتر از عمل برای بیان خود استفاده می‌کند. این تفاوت‌ها، او را به شخصیتی منزوی در خانواده تبدیل کرده است. جوئل حاصل رابطه‌ی نامشروع ادی با واعظ محلی، پدر ویتفیلد، است؛ با این حال فرزند محبوب ادی‌ست و ادی او را “فرزندی که با او خریده شده‌ام” می‌نامد. رابطه‌ی جوئل با اسبش که ادی برای او خریده، به نوعی بازتابی از شخصیت اوست. اسب نمادی از قدرت و استقلال است و رابطه‌ی جوئل با اسبش نشان‌دهنده‌ی نیاز او به کنترل و استقلال، در دنیای آشفته‌ی خانواده‌ی باندرن است.